Najnowsza siódma odsłona cyklu płyt wytwórni ACT "Jazz at Berlin Philharmonic" stanowi swego rodzaju nawiązanie do pierwszego koncertu z roku 2012 jaki wydano w tej serii. Ponownie bowiem na scenie Berlińskiej Filharmonii pojawiła się trójka muzyków współtworzących dziś europejską czołówkę pianistów jazzowych. Na koncercie "Piano Night" w maju 2016 roku razem wystąpili Leszek Możdżer, Iiro Rantala i Michael Wollny, a wytwórnia postanowiła opublikować ten materiał wyłącznie na płycie winylowej 22 kwietnia 2017. Zdecydowanie się tylko na nośnik analogowy stanowiło rodzaj uczczenia przypadającego tego dnia Record Store Day - dorocznego ogólnoświatowego święta sklepów i wytwórni płytowych.
W programie poza własnymi kompozycjami trójka pianistów umieściła też kompozycje Leonarda Bernsteina, George'a Gershwina i Chicka Corei. Program rozpoczyna Iiro Rantala, pianista szczycący się już statusem prawdziwej jazzowej gwiazdy, mający za sobą udział w wielu projektach oraz od roku 2011 całą serię doskonałych płyt firmowanych własnym nazwiskiem. Ten urodzony w Helsinkach muzyk rozpoczął swą muzyczną przygodę wstępując do znanego chóru chłopięcego Cantores Minores. W późniejszym okresie podjął studia w Manhattan School of Music, kształcąc się jako pianista klasyczny i wykonując kompozycje takich mistrzów jak: J.S.Bach, Jean Sibelius czy W.A.Mozart. Wyjątkowo szerokie horyzonty muzyczne zawiodły go do działalności w ramach Trio Töykeät, oraz współpracy z teatrem i telewizją oraz artystami związanymi ze sceną pop. Dziś jest jednym z najbardziej aktywnych artystów europejskich, a jego ostatni album "How Long Is Now?" (2016) nagrany z Larsem Danielssonem i Peterem Erskinem okazał się jedną z z najciekawszych płyt minionego roku. Rantala gra "Candide Overture" Bernsteina, własną kompozycję "Freedom" i wspólnie z Michaelem Wollnym piękny temat Chrisa Beiera: "White Moon".
Po nich na scenie pojawia się Leszek Możdżer wykonując własny utwór: "She Said She Was A Painter", kończący pierwszą stronę longplaya.
Na stronie drugiej Możdżer i Rantala wykonują "Africa" Larsa Danielssona, po czym w wielkim finale dołącza do nich Wollny i cała trójka raczy nas wybuchowym setem złożonym z intrygującej wersji "Summertime" Gershwina i tematu Corei: "La Fiesta" częściowo granego na klawiaturze Fender Rhodes.
Na 45-minutowej płycie doskonale udało się przekazać dramaturgię całego koncertu. Sprawny miks wywołuje wrażenie spójności i złudzenie że żaden fragment tego wyjątkowego recitalu nie umknął naszej uwadze, choć wiadomo że berliński koncert trwał przynajmniej dwa razy dłużej.
Brzmienie nagrań w dużej mierze zależne jest od koncertowych warunków, na jakie zdani byli realizatorzy. Stąd słyszane w cichych momentach pokasływania i inne "niemuzyczne" dźwięki docierające ze strony publiczności. Dodaje to jednak wyjątkowego uroku nagraniom i podsyca wrażenie bezpośredniego uczestnictwa w wydarzeniu.
Zwolennikom cyfrowych nagrań nie pozostaje nic innego jak zakupić czarny krążek i wyłuskać z koperty kupon z jednorazowym kodem na pobranie zawartości płyty ze strony wytwórni. Wiadomo jednak że nic nie jest w stanie zastąpić dźwięku, jaki dociera do nas bezpośrednio z talerza analogowego gramofonu.
Płyta ukazała się 22 kwietnia 2017 roku.
Robert Ratajczak
