Koncertu kwartetu słuchałem w przeuroczym, nostalgicznym Umiastovski Palace, kultowym miejscu artystycznego Wilna. Brzmienie, nastrój i muzyka przybliżała moje jazzowe skojarzenia nie tylko ku wspaniałej kompozycji “Litania” Krzysztofa Komedy, ale przede wszystkim ku jakiejś zaczarowanej magii miejsca i muzyki, jaka zaistniała przy dźwiękach nostalgicznego jazzu, jaki zachwyconym słuchaczom zaproponował kanadyjski trębacz Jacques Kuba Seguin. Swoją interpretacją szlagieru „Miłość Ci wszystko wybaczy” zauroczył i zaczarował wieczór, tworząc jakby dekadencką aurę do słuchania i postrzegania jego sztuki. Skojarzeniom nie było końca, bo to i nostalgia modern jazzu, jakiś ulotny świat międzynarodowej art – bohemy i chyba impresja przywołująca nastrój jaki towarzyszył polskich „katakumbowym” latom jazzu. Nazwa albumu „Litania Projekt” stała się zatem elementem doskonale współgrającym z muzyką, otoczeniem i specyficzną, artystyczną sytuacją.
Jacques Kuba Seguin nie jest jazz-debiutantem. To wprawiony w muzycznych projektach trębacz, kompozytor i bohater znakomitych nagrań. Wszechstronne zainteresowania i chętnie podejmowane nowe wyzwania stały się dla trębacza pretekstem ciekawych artystycznych wyzwań. Z autorską grupą Odd Lot sięga do wschodnioeuropejskiej ludowej melodyjności, nasączając ją jazzem i muzyką elektroniczną. W formacji Litania Projekt, Séguin wiąże neoklasyczny jazz amerykański z pogłosem północnoeuropejskich fascynacji oraz melodyjnością i melancholią brzmień. Proponuje także bardzo polskie, muzyczne odniesienia (w standardzie „Miłość Ci Wszystko Wybaczy” czy pięknej kompozycji „Krajobraz dla Muniaka” – dedykowanej wybitnemu saksofoniście Januszowi Muniakowi ).
Jacques Kuba Séguin – Kanadyjczyk o polskich korzeniach ( mama artysty jest Polką i aktywną działaczka polonijną) jest muzykiem świadomym swojej pozycji. W Montrealu, w którym się urodził i z którego czerpie jego wieloetniczny koloryt, znany jest jako trębacz łączący liryzm z awangardą. Odwołując się nieustannie do swych polskich korzeni, Jacques odnawia sposób interpretacji jazzowego idiomu. Jego styl wzbogacał się poprzez wieloletnią współpracą z Cirque du Soleil, albo poprzez bogaty wachlarz doświadczeń zawodowych od popu do muzyki klasycznej, które z biegiem lat kierowały go jeszcze bardziej w kierunku mieszania stylów i nastrojów. Jako lider zespołów zrealizował trzy płyty Lot” (2005), „Odd Lot 2/3” (2010) oraz „Litania projekt” (2012) , którą promuje wraz z kwartetem . Album zyskał nominacje do kanadyjskiego Grammy – ADISQ w kategoriach: najlepsza płyta jazzowa roku oraz najlepszy aranżer. Sesję „Litania Projekt” trębacz zrealizował z udziałem kanadyjskich muzyków : kontrabasisty Frédérica Alarie, pianisty Jonathana Cayera i perkusisty Jima Doxasa oraz kwartetu smyczkowego Quatuor Bozzini. To skojarzenie nowoczesnego, lirycznego jazzu z brzmieniem standardowego, kwartetu kameralistów wyzwoliło ciekawe, muzyczne skojarzenia. Trębacz jest mocno osadzony w jazzowym gorsecie, jego kompozycje są zgrabnie przemyślane, formy improwizacji nienaganne a teraz posiłkuje się jeszcze głębszym, klasycyzującym brzmieniem. To jest ciekawa innowacja – znana przecież z wielu innych, jazzowych projektów – tutaj w „Litania Projekt” subtelnie korygowania i ujarzmiana nowoczesnym jazzem. Album (a nade wszystko koncert) jest wspaniałym argumentem nowego, młodego jazzu w którym profesjonalizm muzyków jest gwarantem doskonałej sztuki, artystycznych skojarzeń, wzajemnych, muzycznych inspiracji i poszanowania dla jazzowej tradycji.
Era Jazzu / Dionizy Piątkowski
